سەکۆی دەردە دڵ

سەکۆی دەردە دڵ

دووەم بێوەژن، بە دەستنوێژەوه چووە سەر سەکۆی هەڵڕشتنی دەردەدڵ، ئەوەندە بەخێرایی ڕۆیشت لەچکەکەی کەوتەخوارێ و ئاوڕیشی لێنەدایەوە، ڕوویکردە بێوەژنەکانی دیکەو دەستیکرد بە قسەکردن: ــ “من ئاهو ناومە، پەنجاوچوار دەفە شەنگەنم و جوێ دیمە، له بیست ساڵیمەو پیایگ بوە توشمەو، من بەس نەویم ئەرا تیرکردن شەهوەت ئەو، هەرچەگ بتواستیاگ دیامەپی، ئێشتا زوویبی دەسدا وە قەهبەوازی، لەبان دوشەگ بوکیەنی من وەلیان خەفتیایگ، وەختیک خانوادەی خوەم خەوەردار کردیام، وتیانەپیم بەسه دی ئابڕوومان مەوە، منیش وەخاتر کوڕەگەم مەندمەو، پیاوەگەم لەوەر قەهبەوازی، خەبەر لەماڵ و مناڵ نەمەند، زیاتر دویر کەفتیایگ لیم، ئینجا خوەیدا وە نێروازی، هەتا توێنست نێروازی کرد، وەختیگ تاقەتی نەمەند پیاویگ تر هاوردیایگ بان دوشەگ بوکینی من و نیایگیا بان خوەی! ئیوە بویشنەپیم بیوەژنەیل، وەختیگ چواردە گلەسال وەو حاڵەو تلیامەو، من بایەد چەبکەم؟ قەراردام وەدەس خوەم بکوشمەی، شەویگ چەقویگ گەورە لە متبەخ هاوردم، چیمه ئوتاغ بوکیەنیم، ئوتاغ بووسەرد لێهاتیایگ، دیمێ ئەو لەبان خەفتییە، وەگشت تاقەت خوەم چەقوگە چەقاندمە پشتی و تا ڕەسی وەناو دڵی دەس شلنەکردم، دویاتر یەی ڕاس مل ڕێ گردم ئەی جیا و دویشەو ڕەسیم”

ئارام حەسەن

مەی /٢٠١٩